Blog

Heel enthousiast ben ik over Oplossingsgericht Werken. Een beetje een Pietje Bell-achtige benadering in de psychologie, waarmee desalniettemin hele goede resultaten worden geboekt. Van origine ben ik als echte psycholoog erg geinteresseerd in betekenisgeving, in verdiepen, in het verhaal kennen. Goh wat vervelend en hoe is dat dan zo gekomen? De oplossingsgerichte benadering focust zich consequent niet op wat het probleem is en hoe het zo is gekomen, maar juist op de (gewenste) werkelijkheid en de glimpen die daarvan wellicht al in het heden zijn waar te nemen.

Als je google-d zie je ‘niet het probleem maar de oplossing’ veelvuldig langskomen als quote. Dat staat er echter een beetje te eenvoudig, het suggereert onder andere dat de olossing het omgekeerde van het probleem zou zijn. In het echt komt het vaker neer op een paradigma shift, die ook als begeleider nog best lastig vol te houden is; je negeert consequent uitnodigingen om het over het probleem of ongewenste te hebben en focust uitsluitend op daar waar het licht (al) gloort. Mijn training kreeg ik in een psychlogische setting van 1 op 1 begeleiding. Ik zette het in een aantal pittige teams in, om ze uit hun ‘disgruntled’ (iontstemde) toestand te lokken. Met enorm sterk resultaat; zowel inhoudelijk, als ook stemmingstechnisch was er van meet af aan een enorme verbetering merkbaar.

Wil je meer weten over Organitopia? Wil je wellicht meer weten over Werklust? Klik dan op één van de onderstaande links om door te gaan.