Sennett heeft vanaf de publicatie van The Corrosion of Character (2000) mijn warme aandacht: zowel het onbehagen als de ‘precarité’ rondom werk en klasse beschrijft hij heel herkenbaar. Later laat hij zich door het Schone en het Goede leiden in het onderzoeken wat wél werkt (pun intended) wanneer het gaat over betekenisvol werk, het onderzoeken van alternatieven en hoopvolle richtingen. Dat komt allemaal voorbij in bijgaand interview; heel fijn wordt de zowel   beschouwende als activitische blik op de wereld van Sennett beschreven. Journalist Rutger van der Hoeven schrijft dat Sennett optimistischer wordt, dat lees ik er niet zo 1-2-3 aan af. Behalve dan dat hij vindt dat hem geen andere optie overblijft, in het licht van zijn naderend einde, om er het beste van te hopen. Hoe dan ook een longread vol beHARTenswaardige citaten

“Er zit een bevrediging in goed werk doen, die niet te maken heeft met geld verdienen (..) ook voor slecht betaald werk met een lage status is dit waar.(..) In het ziekenhuis onderzochten we bijvoorbeeld verpleeghulpen, begeleiders en schoonmakers. Zij halen respect uit arbeid op een manier die voor anderen soms stom zou lijken. Iets heel mooi schoonmaken, bijvoorbeeld, of een praatje houden met mensen voor wie de dokters geen tijd hadden. (..) Ik ben onder de indruk van hoe mensen, ondanks de druk die het systeem op ze legt manieren vinden om hun werk iets te laten betekenen.”

Wil je meer weten over Organitopia? Wil je wellicht meer weten over Werklust? Klik dan op één van de onderstaande links om door te gaan.